دانلود فیلم خارجی سونیک خارپشت

خلاصه داستان :داستان این فیلم درباره ی خارپشتی با سرعت مافوق صوتی به نام سونیک است، که در سیاره ی خود زندگی میکرد که در بچگی توسط جغدی به نام Longsclaw نجات پیدا میکند، بعد از گذشت سال ها سونیک نمیتواند این شرایط را تحمل کند چون متوجه میشود که…

بازیگران :

خلاصه نظر منتقدان :Observer ( امتیاز ۷.۵ از ۱۰ )

شاید با نوعی معجزه طرف باشیم و یا حداقلش این است که شگفتی غیرقابل‌انتظاری بوده است؛ این اقتباس از یک فرنچایز بازی رایانه‌ای معروف که بعد از ۳۰ سال پس از ماریوی لوله‌کش منتظر شده است توانسته تا حد زیادی تمامی بخش‌هایش را درست دربیاورد.

IGN ( امتیاز ۷ از ۱۰ )

اولین اقتباس سینمایی « سونیک » اثری مهیج و باضرب‌آهنگ بالا شده است که هم برای طرفداران آن و هم برای کودکان سرگرم‌کننده خواهد بود.

مالی فریمن – Screen Rant ( امتیاز ۶ از ۱۰ )

« سونیک خارپشته » یک فیلم ماجراجویانه‌ی خانوادگی است اما یک اقتباس سینمای خوب از یک بازی رایانه‌ای معروف نیازمند چیزی بسیار قوی‌تر است تا بتواند دنباله‌ی جاه‌طلبانه داشته باشد.

برایان تروت – USA Today ( امتیاز ۵ از ۱۰ )

« سونیک خارپشت » برای کودکان و گیمرها، آشنا و خوب است؛ سونیک می‌دود، « کری » دنبال او است اما بخش‌های خلاقانه خیلی زود خشک می‌شوند.

دیوید الریچ – Indiewire ( امتیاز ۴.۲ از ۱۰ )

و شماهایی که فکر می‌کردید درست کردن دندان « سونیک » قرار است این فیلم را تبدیل به چیزی کمتر از کابوسی که هست بکند.

استیو رز – The Guardian ( امتیاز ۴ از ۱۰ )

محصول نهایی تقریبا به اندازه‌ای که بقیه انتظار داشتند بد نیست.

جیمی ان. کریستلی – Slant Magazine ( امتیاز ۳.۸ از ۱۰ )

تقریبا کل فیلم زیر قدرت بازی « جیم کری » دفن شده است.

نقد و بررسی فیلم به قلم James Berardinelli (جیمز براردینِلی)

نشریه reelviews

نمره ۵ از ۱۰

شرکت پارامونت برای تبلیغ این فیلم از متنی استفاده کرده که با کلمات روبه‌رو شروع می‌شوند:« بر اساس بازی رایانه‌ای بلاک‌باستر و جهانی‌ای از شرکت سِگا »، و پس از این دیگر چیز زیادی نیاز به گفته شدن ندارد. در راستای سنت بزرگ و اقتباس‌های سینمایی دیگر از بازی‌های رایانه‌ای، « سونیک خارپشت » به همان اندازه‌ای که به لحاظ بازاریابی ضعیف و ورشکسته عمل کرده، به همان اندازه هم در زمینه‌ی خلاقیت چیزی برای عرضه ندارد. این اثر یک فیلم ۹۹ دقیقه‌ای است که صرفا برای فروش ساخته شده است. شاید بشود قبول کرد که این اثر به اندازه‌ی « سوپر ماریو برادرز » ( Super Mario Brothers ) بد نیست اما خب، چیز بیشتری نمی‌توان گفت.

« سونیک خارپشت » در واقع یک فیلم انیمیشنی است که چند شخصیت انسانی هم در طول مسیر در آن دخیل می‌شوند. شاید سوال پیش بیاید که این فیلم چرا به کل به سراغ شخصیت‌های انسانی نرفت. این اثر به اندازه‌ی تولیدات انیمیشنی مشابه و حتی پایین‌تر از خودش مقبولیت دارد. « سونیک خارپشت » با رنگ‌های روشن و شخصیت اصلی دوست‌داشتنیش ممکن است که در بین بچه‌های ۷ ساله محبوب بشود. بیننده‌های پیرتر احتمالا خیلی زود صبر خود را به خاطر داستان قابل پیش‌بینی و صحنه‌های اکشن بی‌معنی آن از دست خواهند داد.

داستان این فیلم « غیراقتباسی » است، گویی که فیلمی درباره‌ی یک خارپشت آبی بسیار سریع اصلا به چنین چیزی نیاز دارد. « سونیک » ( که صداپیشگی « بن شوارتز » به وی جان داده است ) پناهنده‌ای از یک سیاره‌ی بسیار دور است که از حلقه‌های جادویی خود استفاده کرده تا از داخل فضا-زمان پرواز کند و به زمین بیاید. در مدت زمانی که از حضورش روی زمین می‌گیرد او همچون « تام چشم‌چران »، فعالیت‌های افسر پلیس یک شهر کوچک، با نام‌ « واچوفسکی » ( جیمز مردسن ) و همسرش « مدی » ( تیکا سومپتر ) را زیر نظر می‌گیرد. در یکی از روزها، تنهایی بر ذهن او غلبه می‌کند و « سونیک » یک موج الکترومغناطیسی رها می‌کند که کل منطقه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. دولت متوجه این قضیه می‌شود و بهترین نابغه‌ی شرور خود یعنی دکتر « ایو روبوتنیک » ( با بازی جیم کری ) را به منطقه می‌فرستد تا از دلیل وقوع حادثه مطلع شده و کنترل موقعیت را در دست بگیرد. این قضیه « سونیک » را مجبور می‌کند تا خودش را به « تام » معرفی کند و این دو شروع به فرار از دست دکتر « روبوتنیک » می‌کنند تا اینکه قضیه به « سن فرانسیسکو » و نمایشی در آنجا کشیده می‌شود.

شخصیت منفی کارتونی « جیم کری » به این کمدین اجازه داده است تا بدون شرم و حیای خاصی خودش باشد، چیزی که برای مدت‌های طولانی از او دریغ شده بود. برای سال‌های طولانی‌ای است که « کری » نتوانسته در نقش‌هایی که بازی می‌کند پیشرفتی داشته باشد و همین مسئله باعث فاصله‌گرفتن او از نقش‌هایی شده است که در ابتدای راه باعث موفقیتش شده بودند. دکتر « روبوتنیک » یادآور نوع شخصیتی است که شاید یک « کری » جوانتر ممکن بود آن را ایفا کند. به راحتی می‌توان « کری » را بهترین مورد در این فیلم دانست اگرچه که اثر کلا چیز زیادی برای عرضه ندارد.

حدس من این است که طرفداران قدیمی این بازی رایانه‌ای کلا اهمیتی به این فیلم نخواهد داد درست مثل « کارآگاه پیکاچو » ( Detective Pikachu ) یا « پرندگان خشمگین » ( Angry Birds ) که آن‌ها هم هیچ چیزی به تجربه‌‌ی بازی افراد اضافه نکرده اند. چیزی که باعث شناخته‌شدن این اثر می‌شود شخصیت اصلی آن است. ای کاش که فیلم‌سازان اهمیت بیشتری به داستان این فیلم داده بوده اند، داستانی درباره‌ی یک مرد زمینی و یک موجود فضایی با جلوه‌های ویژه. این فیلم « ای‌تی: موجود فرازمینی » ( E.T The Extra Terrestrial  ) نیست.

واضح و قابل‌پیش‌بینی بودن اتفاقات فیلم باعث سختی نقد کردن آن می‌شوند. شما همه چیز درباره‌ی‌ این فیلم را حتی قبل از تماشای آن می‌دانید و هیچ چیزی که در بین لوگوی ابتدایی پارامونت تا تیتراژ انتهایی اثر اتفاق می‌افتد اصلا شگفت‌زده‌کننده نیست. بچه‌های شما عاشق آن خواهند شد و به عنوان والدین وظیفه‌ی شماست تا آن را تحمل کنید. ۲۷ سال پیش وقتی که « سوپر ماریو برادرز » را نقد کردم، نوشتم که:« قسمت سرگرم‌کننده‌ی بازی رایانه‌ای این است که شما درگیر آن می‌شوید، شما حرکات آن موجود کوچک در بازی را کنترل می‌کنید. اما در فیلم از چنین چیزی خبری نیست، شما در جایگاهی منفعل قرار می‌گیرید، در یک صندلی نشسته‌اید و بالا و پایین پریدن‌های یک سری بازیگر را می‌بینید که هیچ‌کاری نمی‌کنند و دیالوگ‌هایی را ادا می‌کنند که یک کودک ۵ ساله هم می‌توانست آن‌ها را بنویسد». تکنولوژی پیشرفت کرده است اما نه تا حد خیلی زیادی. « سونیک خارپشت » به هر چیز دیگری هم برسد اما بعید است که از این ژانر فیلم‌های بر اساس بازی‌های رایانه‌ای بیشتر برود، سطحی که در یک ربع قرن قبل فقط درجا زده است.

مترجم: امید بصیری